Της νύχτας η Αρχόντισσα, των αστεριών καμάρι,
του Ουρανού το κόσμημα, της ομορφιάς η χάρη,
στον Ήλιο απευθύνθηκε το γιο του να της δώσει,
για τη μοναχοκόρη της, που 'χε λαχτάρα πόση.
Κι ο Ήλιος τηνε ρώτησε, για την αποκοτιά της,
πού βρήκε θάρρος και ζητά, τούτο η Αφεντιά της;
- Του έχω κόρη μπιστική, απάντησε η Σελήνη,
στο πλάι του να στέκεται, χαρές για να του δίνει.
Τους πόθους του και πεθυμιές, πάντα να προλαβαίνει
και της ψυχής του τους καημούς εκείνη ν' αλαφραίνει.
Είναι του λόγου του καλό κι όμορφο παλικάρι,
Λυκηγενής κι Απέριττος, σα θέλει ας την πάρει.
Του Έρωτα είν' προσκυνητής, και της Αγάπη τάμα,
της Ομορφιάς είν' παραγιός, της Γνώσης είναι νάμα.
Για τούτο έχω το ταίριασμα πολύ μεγάλη ελπίδα.
Πλιο ταιριαστό ανδρόγυνο, ποτέ δεν ματαείδα.
Τι λες του Λόγου σου λοιπόν, θα δώσεις την ευχή σου,
τους γάμους τους να κάμουμε δω κάτω στην αυλή σου;
- Κυρά λαμπρή μου, μ΄έπεισες, αμφιβολίες θ' αφήσω,
και των παιδιών μας τη χαρά θα τήνε ευλογήσω.
Κατέχω το κι ο γιόκας μου την κόρη σου γνωρίζει
σαράκι έχει στην καρδιά που εκείνη τον ορίζει.
Μια τέτοια αγάπη αγγελική, ζαχαροζυμωμένη,
με χρώματα κι αρώματα ας είναι καμωμένη.
Έχθρητες και δαιμόνια ποτέ μην τους αγγίζουν
κι όλα τους τα προβλήματα αντάμα ν' αντικρίζουν.
Το Θέλημά τους εύχομαι πιστά ν' ακολουθούνε
και στο σοκάκι του Καλού, πάντα να περπατούνε.
Γλύκα να έχουν στη φωνή, μα γλύκα και στην πράξη
κι όλου του κόσμου το κακό, η μοίρα ν' αποτάξει.
η Πούλια κι ο Αυγερινός, να 'ναι στην κεφαλή τους,
ωσάν θα δώσει ο καιρός κι ευοδωθεί η βουλή τους.
--
Σαν ήρθε η ώρα κι ο καιρός αυτοί για να βρεθούνε
του Αλωνάρη τις επτά τούτοι ν'ανταμωθούνε,
φιλί αντάλλαξαν βαθύ κι έδεσαν την Αγάπη
κι ο Έρωτας την προσευχή άκουε και την εκράτει.
Και από τότε πέρασε ολάκερος ο Χρόνος
και νια είν' η αγάπη τους, και νιος είναι κι ο δρόμος.
Τον ποιητή να συμπαθάς, τη χάρη δεν κατέχει,
μα τον ορμήνεψε η γητειά π' αγάπη πολλά σ' έχει.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΜΕΝΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
07/07/2008
του Ουρανού το κόσμημα, της ομορφιάς η χάρη,
στον Ήλιο απευθύνθηκε το γιο του να της δώσει,
για τη μοναχοκόρη της, που 'χε λαχτάρα πόση.
Κι ο Ήλιος τηνε ρώτησε, για την αποκοτιά της,
πού βρήκε θάρρος και ζητά, τούτο η Αφεντιά της;
- Του έχω κόρη μπιστική, απάντησε η Σελήνη,
στο πλάι του να στέκεται, χαρές για να του δίνει.
Τους πόθους του και πεθυμιές, πάντα να προλαβαίνει
και της ψυχής του τους καημούς εκείνη ν' αλαφραίνει.
Είναι του λόγου του καλό κι όμορφο παλικάρι,
Λυκηγενής κι Απέριττος, σα θέλει ας την πάρει.
Του Έρωτα είν' προσκυνητής, και της Αγάπη τάμα,
της Ομορφιάς είν' παραγιός, της Γνώσης είναι νάμα.
Για τούτο έχω το ταίριασμα πολύ μεγάλη ελπίδα.
Πλιο ταιριαστό ανδρόγυνο, ποτέ δεν ματαείδα.
Τι λες του Λόγου σου λοιπόν, θα δώσεις την ευχή σου,
τους γάμους τους να κάμουμε δω κάτω στην αυλή σου;
- Κυρά λαμπρή μου, μ΄έπεισες, αμφιβολίες θ' αφήσω,
και των παιδιών μας τη χαρά θα τήνε ευλογήσω.
Κατέχω το κι ο γιόκας μου την κόρη σου γνωρίζει
σαράκι έχει στην καρδιά που εκείνη τον ορίζει.
Μια τέτοια αγάπη αγγελική, ζαχαροζυμωμένη,
με χρώματα κι αρώματα ας είναι καμωμένη.
Έχθρητες και δαιμόνια ποτέ μην τους αγγίζουν
κι όλα τους τα προβλήματα αντάμα ν' αντικρίζουν.
Το Θέλημά τους εύχομαι πιστά ν' ακολουθούνε
και στο σοκάκι του Καλού, πάντα να περπατούνε.
Γλύκα να έχουν στη φωνή, μα γλύκα και στην πράξη
κι όλου του κόσμου το κακό, η μοίρα ν' αποτάξει.
η Πούλια κι ο Αυγερινός, να 'ναι στην κεφαλή τους,
ωσάν θα δώσει ο καιρός κι ευοδωθεί η βουλή τους.
--
Σαν ήρθε η ώρα κι ο καιρός αυτοί για να βρεθούνε
του Αλωνάρη τις επτά τούτοι ν'ανταμωθούνε,
φιλί αντάλλαξαν βαθύ κι έδεσαν την Αγάπη
κι ο Έρωτας την προσευχή άκουε και την εκράτει.
Και από τότε πέρασε ολάκερος ο Χρόνος
και νια είν' η αγάπη τους, και νιος είναι κι ο δρόμος.
Τον ποιητή να συμπαθάς, τη χάρη δεν κατέχει,
μα τον ορμήνεψε η γητειά π' αγάπη πολλά σ' έχει.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΜΕΝΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
07/07/2008